مجله پارس اینفوتک

اطلاعات جامع در مورد شهر نطنز

نطنز شناسی – نطنز مرکز شهرستان نطنز، از باغشهرهای تاریخی و مرکزی ایران است که در استان اصفهان و در میانه راه کاشان به اصفهان در دامنه کوهستان کرکس و در شمال باختری اردستان نهاده شده. دسترسی به شهر نطنز از راه جاده قدیم کاشان نطنز و اصفهان نطنز و هم چنین آزادراه تهران – نطنز- اصفهان و جاده ترانزیت تهران جنوب شدنی است.

 نطنز شناسی – جمعیت

در تقسیمات رسمی کشوری، نطنز با ۱۵ هزار نفر جمعیت مرکز شهرستان نطنز از توابع استان اصفهان است. بلندای شهر نطنز از دریا ۱۶۰۰ متر است. نطنز دارای آب و هوای معتدل کوهپایه‌ای است.

 نطنز شناسی – تاریخ باستان

مردم نطنز از روزگار کهن انسان‌های مقتصدی بوده‌اند. هم‌اکنون اقتصاد شهر نطنز به دو شهرک صنعتی، کشاورزی و صنعت گردشگری وابسته است. در زمینه کشاورزی درآمد مردم از ره فراوری فراورده‌های باغی از جمله گلابی، به، گردو، انار و… و همچنین فراوری زعفران است. باغشهر تاریخی نطنز به دلیل اینکه آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری طبیعی بسیاری دارد، پذیرای گردشگران بسیاری است که به واسطه حضور گردشگران، پیشه‌های گوناگونی رواج یافته‌است.
سمعانی در کتاب “الانساب” همانند یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان، نطنز را “بلیده” یعنی شهر کوچکی از توابع اصفهان خوانده‌ است. نطنز آمیزه ای از واژه‌های اوستایی ” نا ” یا ” نه ” (حرف نفی) و ” تنج ” به معنی بزرگ و نیرومند بوده و در مجموع نطنز به معنی ” شهر نه چندان بزرگ و گسترده ” یا ” بلیده ” می‌باشد. گفته می‌شود ریشه دیگر نام شهر نطنز واژه اوستایی” تنج ” به معنی شهری با آبهای فراوان بوده‌است، نطنز را به معنی ” شهر تنگ یا شهر غنچه ” بازشناسانده‌اند

 نطنز شناسی – پیشینه مذهبی

از زمان‌های دور بر پایهٔ بسیاری امامزادگان در شهرستان و شهر نطنز، آن را به نام سرزمین اولیاءالله می‌دانستند. امامزادگان پرشماری در شهرستان نطنز است که تعدادی از آن‌ها در شهر نطنز واقع شده‌اند که عبارتند از: امامزاده گروه آباد واقع در روستای اوره، امامزاده شاهزاده عبدالله، فرزند امام علی علیه السلام و به روایتی همراه با ۱۳۷ تن از یارانش در محله باغستان امامزاده رقیه خاتون، فرزند موسی کاظم در نزدیکی محله مزرعه خطیر امامزاده سید محمد بن محسن بن زین العابدین در محله سرشک امامزادگان یحیی و طاهر، در محله مزیدآباد امامزاده زین الدین، در محله بامیر امامزاده سید محمد، در محله وشوشاد امامزاده سید مراد در نزدیکی محلات ریسه و کندز

 نطنز شناسی – تاریخ معاصر

سایت هسته ای نطنز به سایت هسته ای گفته می‌شود که در نزدیکی نطنز احداث گردیده‌است و در این سایت، سانتریفیوژهای مرتبط با غنی سازی اورانیوم قرار گرفته‌است و در آن از سانتریفیوژهای نسل جدید نیز بهره‌برداری شده‌است. سایت نطنز در تاریخ بیست و ششم بهمن سال ۱۳۸۹ نام خود را بنام معاون بازرگانی‌اش، یعنی «مرکز هسته ای شهید احمدی روشن نطنز» تغییر داد.

 نطنز شناسی – مشاهیر

بدیع الزمان ابو عبدالله حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی
ابوالفتح محمد بن علی نطنزی
شمس نطنزی
نورالدین عبدالصمد بن علی اصفهانی نطنزی
معین الدین نطنزی
مولانا سعدالدین نطنزی
سید حسن بن حسین الحسینی نطنزی
امیر سید حسین نصیبی نوربخشی نطنزی
امیر بیک نطنزی
خواجه امیر بیک
امیر ابوتراب نطنزی مستوفی
خواجه قاسم بیگ مستوفی
محمود بن هدایت الله افوشته‌ای نطنزی
میرزا سلمان حسابی نطنزی
مولانا افضل دوتاری نطنزی
ملااوجی نطنزی
سید حسن زینتی
زاجری نطنزی و میرزا زین نطنزی
میرزا ابوالمعالی برزرودی نطنزی
درویش محمد بن شیخ حسن نطنزی
شیخ حسن عاملی نطنزی
علامه ملا محمدتقی مجلسی
حاج ملا احمد نطنزی

میرزا ابوتراب نطنزی

حاج ملا محمدحسین معروف به نطنزی کاشانی
میرزا محمد فاخر مکین نطنزی

میرزا باقر نطنزی
حاج ملا محمدحسن نطنزی
محمود بن صدرالدین نطنزی
محمد بن احمد نطنزی
علی محمد صدرالعلما
فریدون پارسانژاد
مجید شریف واقفی
بهمن هاشمی
مریلا زارعی
ایرج (خواننده)
آیت محققی
بیژن جزنی
مرتضی صفاری نطنزی
دکتر صبور طینت
دکتر برومند زاده

منبع: ویکی پدیا

اطلاعات جامع در مورد شهر نور

نور شناسی – نور یکی از شهرهای استان مازندران ایران است. این شهر مرکز بخش مرکزی شهرستان نور است. مردم شهرستان نور زبان مازندرانی را با گویش کجوری صحبت می‌کنند که به گویش مردم شهرستان نوشهر و چالوس شباهت دارد

 نور شناسی – جمعیت

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ۲۶،۹۴۷ نفر جمعیت بوده است. مردم نور به زبان مازندرانی با گویش کجوری سخن می گویند

 نور شناسی – تاریخ باستان

محدوده تاریخی کجور از شمال به دریای مازندران از غرب به رود چالوس از شرق به سولده(نور) و از جنوب به دره نور محدود می‌شود. منطقه کجور به همراه کلارستاق، لنگا، تنکابن، سختسر و هوسم بخشی از رویان کهن بود که بعدها رسمتدار نام گرفت. رویان کهن از نواحی غربی طبرستان محسوب می‌شده‌است.

 نور شناسی – موقعیت جغرافیایی

محدوده تاریخی کجور از شمال به دریای مازندران از غرب به رود چالوس از شرق به سولده(نور) و از جنوب به دره نور محدود می شود.[۴] منطقه کجور به همراه کلارستاق ، لنگا ، تنکابن ، سختسر و هوسم بخشی از رویان کهن بود که بعد ها رسمتدار نام گرفت. رویان کهن از نواحی غربی طبرستان محسوب می شده است

 نور شناسی – تاریخ معاصر

چارلز فرانسیس مکنزی که در سال ۱۸۵۹ میلادی از این محل عبور کرده چنین وصفی در خصوص آن ارائه می‌دهد. «دهکده سولده، هشتصد متر از دریا فاصله داشت… سولده دهکده بزرگی است و میرزا آقاخان نوری بخصوص به آن توجه داشت. این ده دویست خانه، بیست دکان و دو حمام دارد و یک پل آجری به سه دهنه روی رودخانه‌ای به همین نام ساخته‌اند.

 نور شناسی – مشاهیر نور

منوچهر آزمون

لادبن اسفندیاری
اسماعیل نوری‌علا

بهاءالله

حسین شاه‌حسینی
حسینقلی صدرالسلطنه
خاندان خواجه‌نوری
پرویز ناتل خانلری
حسین خطیبی (استاد دانشگاه)
ابراهیم خواجه‌نوری
رضا خواجه‌نوری

مهران دوستی

رحمان رضایی (بازیکن فوتبال)

منوچهر ستوده

ناصرالدین شاه‌حسینی
شیخ عبدالنبی نوری

یحیی صبح ازل
ابوالحسن صدیقی
غلامحسین صدیقی

عبدالبهاء
عبدالله خواجه‌نوری
عبدالوهاب نظام‌الملک
افشین علا
حنیف عمران‌زاده
ابوالحسن عمیدی نوری

فریدون صدیقی

صادق کیا
نورالدین کیانوری

پیروز مجتهدزاده
محمدعلی کوزه‌گر
محمود مشحون
مصطفی الموتی
ملا علی نوری
میرزا آقاخان نوری
میرزا کاظم نظام‌الملک

احمد ناطق نوری
علی‌اکبر ناطق نوری
موسی نوری اسفندیاری
میرزا حسین نوری
شیخ فضل‌الله نوری
محمدتقی نوری مازندرانی
میرزا داوود نوری
رؤیا نونهالی
حسن نیرزاده

علی یوسفی
محسن یوسفی
نیما یوشیج

منبع: ویکی پدیا

اطلاعات جامع در مورد شهر هفتکل

هفتکل شناسی – هفتکل به لری هٱفکاٛل شهری است در استان خوزستان که در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۰۶ خورشیدی با به نفت رسیدن چاه شمارهٔ یک در دشت طوف سفید، دومین شهر نفتی ایران لقب گرفت و نامش را هفتکل گذاشتند.

 هفتکل شناسی – جمعیت

مردم هفتکل به زبان لری‌بختیاری و قشقایی صحبت می‌کنند. بخش مرکزی این شهر در سال ۱۳۹۰، تعداد ۲۷٫۶۳۳ نفر جمعیت داشته که از این تعداد اکثراً باسواد بوده‌اند. این شهر از امن‌ترین وآرام‌ترین شهرهای ایران با مردمی بسیار خونگرم و مهمان نواز می‌باشد میدان یا فلکه مرکز شهر با نام فلکه ساعت شناخته میشود

 هفتکل شناسی – تاریخ باستان

دشت طوف سفید صدها سال محل قشلاق بختیاری‌ها بود و در زمان حکومت صمصام‌السلطنه بختیاری، طایفهٔ لرکی از ایل قشقایی فارس در دشت طوف سفید ساکن شده و به کار دامپروری پرداختند اما همواره از دست اشرار آسایش نداشتند؛ در یکی از این دستبردها، اشرار تعدادی از احشام گله داران را به سرقت برده و باعث ترس زنان و کودکان شدند. سواران قشقایی به تعقیب سارقین پرداخته و هفت نفر از آن‌ها را کشته و برای ایجاد ترس دیگر اشرار، بر بلندای تپه‌ای، هفت سنگ نشانده (کل) به بلندای قد انسان برافراشتند و از آن به بعد آن تپه و نواحی اطراف آن را هفتاکل نام نهادند و به مرور زمان نام هفتاکل و هفت کل به جای طوف سفید به کار برده شد.

 هفتکل شناسی – موقعیت جغرافیایی

از لحاظ جغرافیایی تقریباً در مرکز استان خوزستان قرار دارد. این شهر تا اهواز مرکز استان خوزستان ۹۰ کیلومتر، تا رامهرمز ۳۵ کیلومتر تا باغملک ۳۹ کیلومتر تا مسجد سلیمان ۸۰ کیلومتر، تا ایذه ۸۵ کیلومتر و تا شوشتر نیز ۱۰۰ کیلومتر فاصله دارد. محور اهواز، هفتکل، باغملک، ایذه به شهر کرد، اصلی‌ترین محور ارتباطی استان خوزستان به استان‌های چهارمحال و بختیاری و اصفهان محسوب می‌شود.

 هفتکل شناسی – تاریخ معاصر

کنسرسیوم نفتی دارسی در حدود سال ۱۳۰۶ خورشیدی در این شهر ساختمان‌های بسیاری را برای کارشناسان انگلیسی و کارگران بومی خود بنا نهاد. در بافت این منازل مسکونی ساختمان‌های آموزشی، سینما، باشگاه، استخر، درمانگاه و بیمارستان و آتش‌نشانی پیش‌بینی شد.
در روز سوم شهریور ۱۳۲۰ (۲۵ اوت ۱۹۴۱)نیروهای انگلیس و شوروی (متفقین) علی‌رغم اعلام بی‌طرفی کامل ایران در جنگ جهانی دوم، ورود به ایران را آغاز کردند و انگلیس با تنها پنج هزار سرباز توانست خاک ایران را به اشغال درآورد. اهمیت منطقهٔ نفت خیز هفتکل و اتکای اقتصادی – نظامی دولت انگلیس به استخراج نفت آن، پای نیروهای انگلیسی را به شهر کشاند.

 هفتکل شناسی – مشاهیر

منگشتی امیری
حبیب‌الله ایگدر

مجید باقری‌نیا

هدایت ممبینی

ناصر نوذری

عبدالله ویسی

سیروس رادمنش
صفر ایرانپاک
محمد علی جوادی مکوندی
دکتر مسعود کاظمی
تورج زاهدی
حمید ممبینی

منبع: ویکی پدیا

اطلاعات جامع در مورد شهر مشگین‌شهر

مشگین‌شهر شناسی – مشگین‌شهر سومین شهر بزرگ استان اردبیل در ایران است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان مشگین‌شهر قراردارد.

مشگین‌شهر شناسی – جمعیت

جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۷۴٬۱۰۹ تن است. تقریباً همه مردم این شهر آذربایجانی، مسلمان و شیعه دوازده‌امامی هستند و به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند.

 

مشگین‌شهر شناسی – تاریخ باستان

در پیرامون مشگین‌شهر سنگ‌نبشته‌ای منسوب به شاپور دوم ساسانی وجود دارد. سنگ‌نبشته مشگین‌شهر در ۱۵۰ متری غرب کهنه قلعه در کمرکش ارتفاع غربی درهٔ نوروز یاماجی در درون باغ نوروز قرار دارد. این سنگ‌نبشته امروزه به خاطر ویرانگری گنج‌جویان تقریباً از میان رفته‌است ولی نوشته‌های آن بررسی و ترجمه شده‌است. مضمون این نوشته در مورد فرمان و تاریخ ساخت کهنه قالا (کهنه قلعه)است که به فرمان نرسه‌هرمزد نوشته شده‌است.

مشگین‌شهر شناسی – پیشینه مذهبی

از مبارزان معروف راه مشروطیت ایران در خیاو، می‌توان به ملا امام‌وردی اشاره کرد که به دار آویخته شد. او با جلوگیری از یورش طوایفی از عشایر شاهسون از غارت شهرهای همجوار نقش بسیار مهمی در پیروزی و به ثمر رساندن نهضت قیام مشروطیت ایفا کرد. او که با سران مشروطه اردبیل ارتباط تنگاتنگ داشته در جریان بازگشت از جلسه سران مشروطه به مشگین، شبانه به وسیله مزدوران حاکم وقت، به نام امیر معزز دستگیر و به تبریز انتقال یافته و در پشت نارین قلعه بدار آویخته شد.

مشگین‌شهر شناسی – تاریخ معاصر

در زمان ناصرالدین شاه، حاکمی به نام حسنعلی خان وارد مشگین‌شهر شد و به شرارت‌ها پایان داد. با آغاز مبارزات مردم در راه کسب مشروطیت، روسیه تزاری هرج و مرج طایفه‌های شاهسون را به صلاح و صرفه خود ندید و به درخواست حکومت استبدادی وقت، در صدد سرکوب طایفه‌های شاهسون برآمد. چهار لشکر روسی از چهار طرف به سوی خیاو حرکت کردند. ژنرال مدداوف از اردبیل و دالماچوف از تبریز، طوایف شاهسون را محاصره و پس از زد و خوردها و مقاومت شدید، آن‌ها را وادار به تسلیم کردند. سپس همه دارایی شاهسون‌ها تقسیم شد. این سال را ایلات، مبدأ و مأخذ تاریخی قرار می‌دهند که در میان آواره‌ها و چادرنشین‌ها به بولگی ایلی یا سال تقسیم مشهور است

مشگین‌شهر شناسی – مشاهیر مشگین‌شهر

محمدرضا ایلدار ژاله

حبیب‌بیگ استاجلو

سعدالدین وراوینی

محمود عباس‌زاده مشکینی

علی مشکینی
ملا امام‌وردی
داوود موثقی
مهری جعفری

ولی ملکی

احمد همتی مشگینی

یونس اسدی

منبع: ویکی پدیا

اطلاعات جامع در مورد شهر محلات

محلات شناسی – محلات یکی از شهرهای ایران است. این شهر در جنوب باختری تهران و در فاصله ۲۶۲ کیلومتری آن قرار داشته و یکی از شهرستان‌های استان مرکزی محسوب می‌شود که در جنوب شرقی آن واقع گردیده‌است. شهر محلات از طرف شمال به قم و آشتیان، از طرف جنوب به اصفهان و گلپایگان، از طرف غرب به خمین و اراک و از طرف شرق به دلیجان محدود می‌باشد. این شهر به واسطه مزارع بزرگ پرورش گل، نبود آلودگی هوا به القابی مانند هلند ایران و بهشت افسانه‌ای و شهر گل ها شهرت یافته‌است.

 محلات شناسی – جمعیت

این شهر را به آن جهت که متشکل از محله‌های گوناگونی با فرهنگ‌های مختلف بود، «محلات» نامیدند. در سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت شهر محلات ۴۳٬۲۴۵ نفر می‌باشد.

 محلات شناسی – تاریخ باستان

منطقه محلات در روزگار هخامنشیان بخش کوچکی از ایالت ماد به‌شمار می‌رفته‌است. وجود آثار باستانی آتشکده آتشکوه نشان می‌دهد که از زمان امپراطوری ساسانیان منطقه محلات و خصوصاً دره رودخانه قمرود محل استقرار جمعیت بوده‌است.

از دوران اسلامی این منطقه جزو ایالت جبال بود و از زمان سلجوقیان تا قاجاریه جزو منطقه عراق عجم شد. بر اساس کتیبه‌های موجود مربوط به هخامنشیان از محلات با عنوان ورکان نام برده شده‌است و بر اساس قدیمی‌ترین نام مربوط به محلات همان ورکان می‌باشد.

محلات همان گونه که از نام آن پیداست جمع محله و احتمالاً منظور روستاهایی است که محلات از آن‌ها تشکیل شده‌است. روستاهای پیل پایان، ریوکان، زنجیردان و گوشه. همین‌طور در گذشته به محلات «سایرالبلوک» نیز گفته می‌شده چرا که در آن زمان محلات در نقشه از بلوک‌های قم و کاشان نبوده‌است.

 محلات شناسی – پیشینه مذهبی

شهید شیخ فضل اله محلاتی نماینده امام در سپاه-مهندس روحانی فرزند شیخ فرزانه آیت اله آقای روحانی محلاتی_رسولی محلاتی_توسلی محلاتی – شهیدی محلاتی_دکتر مهدی خلج و بسیاری دیگر از مفاخر و مشاهیر ملی – مذهبی شهر محلات می‌باشد.

 محلات شناسی – تاریخ معاصر

محلات زادگاه مشاهیر و مفاخر بسیاری همچون صدرالاشراف محلاتی از رجال و شخصیت‌های اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی_سیاح محلاتی_علی اصغر امین از قضات عالیرتبه -تیمسار پرویز خسروانی-شهاب الدین خسروانی و دکتر صدر می باشند.

 محلات شناسی – مشاهیر محلات

آقاخان دوم

احمد مجد

محمدرضا توسلی محلاتی

محمد سروش محلاتی
حاجی سیاح
سید محمدعلی شهیدی محلاتی
سید هاشم رسولی محلاتی

محسن صدر

علی‌اصغر هادی‌زاده
علیرضا سلیمی

فضل‌الله محلاتی

سید محمدعلی کشاورز صدر

محمداسماعیل محلاتی
مهدی اسداللهی

هادی محمدی

منبع: ویکی پدیا